Monte Verde

44ste Dag: Zondag 17 Februari 2013,
La Fortuna, Arenal, - Monte Verde – San Jose, Costa Rica.
Vanmorgen bij het opgestaan hoorde we dat het regende, en ontbeten.
Tegen 9.00 uur vertrokken.
We zijn helemaal om het Arenalmeer gereden, niks dat bochten en veel naar beneden en weer omhoog rijden.
Tegen 10.00 uur stopte het met regenen, maar nu kwam er een stevige wind.
Na Tilaran ging de verharde over in Ripio, zand met keien.
Dit is dus op veel plaatsen heel hobbelig.
We moesten zeker 45 km. over zo`n weg rijden.
En dat met een gemiddelde van zo`n 20 tot 25 km. per uur.
We hebben veel mooie uitzichten gezien, het is hier flink heuvelachtig.
Het waaide zo erg dat toen we wilden stappen voor een koffiestop dat we maar aan 1 kant de deuren van het busje tegelijk open konden maken, anders waaide er letterlijk alles uit.
Kun je voorstellen hoe blij we waren toen bij Monte Verde er weer een verharde weg lag.
In Monte Verde bleek dat alles nogal ver uit elkaar ligt, je kunt er veel dingen doen, zoals: over het regenwoud zweven aan een staalkabel 1 km. lang, een soort bungy jumpen 100 meter boven de grond, en wandelen door de toppen van het regenwoud, om maar wat te noemen.
Ze hebben er veel atraxi`s met veel adrenaline.
In Monte Verde moesten we nog een stukje ripio rijden richting de hangende bruggen.
We hebben de 100% Aventura Bridge wandeling gedaan.
Tijdens de wandeling liep je bijna over het regenwoud heen.
Op een gegeven moment kon je in een boomstam omhoog klimmen en dan boven verder wandelen over ook zo`n hangbrug.
Natuurlijk hebben we dat gedaan.
We hebben over de wandeling bijna 1,5 uur over gedaan.
Daarna terug gereden naar het plaatsje Monte Verde, daar in een supermarkt koffie gedronken en wat lichts gegeten.
Vanaf Monte Verde verder richting Puntarenas.
Tot onze verbazing hield de verharde weg na een zeer kort stuk weer op, dus weer ripio.
En dat nu ca. 28 km. tot in Miramar, daar kregen we gelukkig weer verharde weg.
Op dit punt waren we al flink door elkaar gehusseld.
Iets verderop zijn we de “1”, de “Trans American Highway” opgereden richting San Jose.
We hadden pech, het was zondag, dus veel mensen kwamen terug van het strand, en er waren een paar vrachtauto`s die bij sommige stukken, waar het vals plat omhoog ging, letterlijk omhoog kropen.
De weg was zo bochtig dat inhalen erg riskant was.
Maar met heel veel geduld kukte het ons regelmatig om in te halen.
Op zo`n 6 km. van het vliegveld stonden we in een file i.v.m. wegwerkzaamheden.
We hebben over dat laatste stuk ca. ¾ uur gedaan.
Tegen 19.30 uur kwamen we aan bij de “Family Trapp Inn”.
We hebben in het restaurant gegeten, was heerlijk maar aan de dure kant.
Na zo`n hobbelige rit waren we behoorlijk moe.
Vanmorgen regende het, tegen 11.00 uur werd het droog, daarna was het zonnig.
Het was ca. 28 graden in San Jose, bij het vliegveld, was het flink koeler.